Rzeźba przedstawia konającego wojownika, resztką sił osłaniającego się tarczą z herbem Ustki przed ciosami, w stylistyce typowej dla autora rzeźby Josefa Thoraka - neoklasycyzm z mocnymi akcentami ekspresjonizmu. Figurę wykonaną w technice odlewu z brązu osadzono na kamiennym czworobocznym cokole, na którego froncie wykuto inskrypcję "Unsern toten Kriegern".

Bateria Bluechera Bunkry usytuowane na wydmie w zachodniej części Ustki to pozostałości po III Rzeszy. Budowę rozpoczęło w 1938 roku niemieckie Luftwaffe. Instalacja, której nadano imię feldmarszałka Blüchera - patrona miejscowego pułku kawalerii - składała się z czterech dział kalibru 105 mm. Bunkry połączone były ze sobą siecią podziemnych tuneli, gdzie znajdowały się pomieszczenia dla ok. 50 żołnierzy.

Budynki stacji ratowniczej znajdujące się w Ustce przy ulicy Marynarki Polskiej pochodzące z 1867 r. zwane również jako Czerwone Szopy służą obecnie ratownikom jako zaplecze do przechowywania sprzętu ratunkowego. Dawniej w razie katastrofy morskiej bito w dzwon i wyprowadzano ze środka konie zaprzęgane do wozów. Większym pojazdem przewożono wielką łódź wiosłową, mniejszym zaś wyrzutnię rakiet.

Trzecie molo w Ustce to pozostałość po niedokończonej inwestycji zapoczątkowanej w 1938 roku przez hitlerowskie Niemcy. Inwestycję osobiście zatwierdził Hermann Goering. Przeznaczono na nią ponad 30 mln. marek. Nowe molo miało mierzyć ponad półtora kilometra długości.

Kościół został wzniesiony w latach 1882-1885, w stylu neogotyckim, zbudowany pierwotnie za wsią, na pustej wydmie.

W Ustce przy ulicy Limanowskiego możemy podziwiać ustecką latarnię, 21-metrową budowlę z czerwonej cegły z ośmiokątną wieżą, która w obecnym kształcie została uruchomiona w 1892 roku. Jej światło widoczne jest na odległość 30 kilometrów.